دوره 1، شماره 1، 1402، صفحات 71 - 90

نویسندگان : ندا علی‌پور* ¹

چکیده :
چیزی به نام تایپوگرافی وجود دارد، که وظیفۀ آن تبدیل متن معمولی به یک عنصر طراحی گرافیکی است. اهمیت بسیاری دارد که به متن، شکلی جذاب برای خواننده بدهد، چراکه تمام اطلاعات لازم را در خود جای داده است. بنابراین، تایپوگرافی از دیرباز بخش جدایی‌ناپذیر هنر دکوراسیون می‌باشد. این مقاله به بررسی تأثیر متقابل تایپوگرافی مدرن در تولید موشن گرافیک‌های دوبُعدی در دهۀ نود می‌پردازد. دیدگاه‌های مربوط به فناوری و سیستم‌های رسانه‌ای را با آگاهی از فرآیند خلاق، مخاطبان و روندهای شکل‌دهندۀ محتوا ترکیب می‌کند. موشن گرافیک به عنوان وسیله‌ای برای بیان میلیون‌ها نفر مورد استفاده قرار می‌گیرد، واقعیتی که با تمام مزایا و محدودیت‌های خود در مقایسه با طراحی استاتیک، جایگاه خود را در تاریخ معاصر تضمین می‌کند، که هیچ وسیلۀ دیگری برای بیان خلاق یا ارتباط نداشته است. چنین تغییری در رابطۀ کاربر/مخاطب-تهیه کننده/طراح به قطعیت باعث تغییر بزرگ دیگری در ساختار فضای دیجیتال خواهد شد. این مقاله با استفاده از روش تفسیری- تحلیل رسانه‌ای، ژانر، روایت و ویژگی‌های تکنولوژیکی موشن گرافیک را بررسی می‌کند.

کلمات کلیدی :
موشن گرافیک، طراحی گرافیک، فضای دیجیتال، تایپوگرافی