مانگا به عنوان یک هویت هنری و ملی در ژاپن از قرن هجدهم ( دوران فرمانروایی دودمان ادو ) تا به امروز شناخته می شود . در دهه ۱۹۵۰ میلادی مانگا به طور فزاینده ای بخشی از صنعت نشر ژاپن تبدیل شد . این روایت داستانی ، از همان زمان به تدریج به کشور های اروپایی و غربی انتقال پیدا کرد . پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی در پی یافتن پاسخ این پرسش مهم است که مانگا چگونه و در چه زمانی برخاسته و طی ازمنه ، چه تحولی پیدا کرده و مؤدیان آن چه کسانی بودند ؟ به نظر می رسد پس از پدید آمدن سبک های ( یاماتو-ئه ) و ( اوکیو-ئه ) ژاپن پس از پشت سرگذاشتن عصر کهن خود و ورود به عصر آزادی خواهی برای دموکراسی و دست یافتن به تمدن جدید نیازمند یک تحول در عرصه تصویرسازی نیز بود . پیشتر در دوران جدید تصویرسازان آثار خود را در مجلات و نشریات چاپ می کردند ؛ اما با ظهور رانپو به عنوان نویسنده صاحب سبک ادبیات ژاپن بین دو جنگ جهانی اول و دوم با نوشتن داستان کرم ابریشم راهی نوین در ژانر رمزآلود در داستان هایش گشود که نویسندگان بعدی به پیروی از آن پرداختند .

ادوگاو رانپو ادبیات ژاپن مانگا تصویرسازی کرم ابریشم